ZATERDAG 29 OKTOBER

En inderdaad werd er om 05.45 op de deur van ons huisje gebonsd dus snel opstaan want over een half uur zouden we vertrekken.

Nou is het hier zo dat je vooraf je paspoortnummer moet opgeven met naam en dan delen de parkrangers de jeeps in en daar mag je niet vanaf wijken.

Dus daar gaat het helemaal de mist in. De lijsten kloppen niet(er staan andere personen op die niet bij onze groep horen) , paspoortnummers kloppen niet etc etc.

Dus na een uur moeilijk doen had Marieke het geregeld. Per Jeep van 6 een aanvoerder die bij de ingang zijn pas moest laten zien.

De weg naar de ingang was een ruggen breker 1^e klas, stel je voor een geasfalteerd fiets pad met kapot gereden asfalt met om de 1,5 meter een gat van 10 cm diep en je komt bussen ,tankwagens etc ook nog eens tegen. Gelukkig bereikten we na een twintig minuten Gate 3 waar zo’n 20 jeeps proberen door de slagboom te komen maar dat gaat zomaar niet.

Een gevaarlijk uitziend mannetje met 2 sterren en een alpino moest de lijsten zien, keek moeilijk ……moest mijn paspoort zien….en je gelooft het niet, we mochten door.

De wegen in het park waren redelijk en een stuk beter dan buiten het park.

Na 2 uur rondrijden hadden we een paar vogels , een spin, een paar herten en een paar apen gespot maar helemaal geen tijger. Zwaar K……. en de hele groep voelde zich dan ook behoorlijk bedonderd.

Daarna terug naar onze beestjes- lodge ( sommigen hadden een huis-schorpioen, iemand had zelfs een slang van 20 cm. , en net als wij, bijen)

Na het late ontbijt en de vroege lunch hebben we nog een poging ondernomen.

Rob.

Vanmorgen kon ik niet mee, maar nu heb ik het erop gewaagd. We reden hobbeldebobbel door een enorm wildpark, waar het dóódstil was. En dat is geen goed teken. We hebben uiteindelijk een paar domme apen gezien en wat herten. Maar dat was alles. De gids en chauffeur waren continue met elkaar in gesprek en dat is heel irritant als je er niks van verstaat.

Conclusie van Rob: in ons huisje zat meer wild, dan in dat hele wildpark!.

Truus