zondag 30 oktober

Zondag, 30 oktober.

Vandaag een hele lange rit naar Kanha.

Het was een rit met hindernissen. Allereerst liep de auto onder water en kon dus de rest van de groep niet meer overgezet worden. Het zag er raar uit, een enorme plas water, die werd met de minuut groter en niemand weet, waar al dat water vandaan kwam, en aan de overkant stond een groepje, dat het gehaald had, maar aan “onze kant” moesten er nog 20 mensen overgezet worden. Uiteindelijk werd een vrachtwagen gevonden en zo zijn we overgezet. Die andere auto kregen ze er met geen mogelijkheid uit. (zie foto)

Na verloop van tijd moesten we een bruggetje over en er stond natuurlijk ook een tegenligger vast op datzelfde bruggetje.

Onze chauffeur, die toen nog rustig was, heeft ons echt op het randje van de afgrond over het smalle bruggetje weten te krijgen.

De chauffeur en zijn bijrijder wisten geen van beiden hoe ze in Kanha moesten komen. Voor allebei was dit hun eerste rit naar deze uithoek. We zijn dan ook 3 keer helemaal verkeerd gereden en iedere keer dat er teruggereden moest worden, werd de chauffeur nijdiger op zijn bijrijder. Op den duur hadden ze echt ruzie.

Dan moet je je voorstellen, dat het een vreselijk slechte weg was; zelfs Kenia is er heilig bij, en dat we 3 keer moesten wachten voor de trein. Nou ja, …….. TREIN….. En dat wachten duurt dan een half uur! (zie foto)

Onze stops bestonden weer uit natuurplassen (de bevolking loopt dan massaal uit en worden wij eens van top tot teen bekeken, want zoveel witte konten op een rij, zien ze tenslotte ook niet elke dag) en ook onze lunch pakketten hebben we in de vrije natuur genuttigd. Marieke heeft ons uitgebreid gewaarschuwd voor de slangen, maar zelfs ik (ben doodsbang voor slangen), heb niet eens goed uitgekeken. Zo hoog kan de nood zijn. De laatste stop was in een echt restaurant. We konden er niet eten en voor sommigen was er niks meer te drinken, want de cola was op, maar er was wel een w.c. En dat voor een staatsrestaurant!

Overigens de natuur was heel erg mooi, we reden door een bergachtig landschap en de hoogvlakte in dit gebied is prachtig. Ik vind India helemaal niet mooi qua natuur, maar dit stuk was toevallig wel eens mooi. (zie foto)

We kwamen helemaal gaar aan in de lodges en het huisje van nu ziet er bijna hetzelfde uit als het huisje van gisteren. We hadden zelfs ook meteen een joekel van een spin in de kamer.

Er is echter één verschil, het uitzicht hier is grandioos. We hebben zicht op een grillige rivier en we konden er nog net even van genieten vóór het donker werd. Het is om 6 uur al donker. (zie foto)

Rob en ik zijn allebei nog steeds/ of iedere keer weer opnieuw, aan de race, wat natuurlijk knap lastig is als je op safari moet. Morgenochtend om half zes gaan we weer en als er een tijger gespot wordt, gaan we met de olifant het oerwoud in. Spannend!

Dan is er ’s middags nog een safari en dan hebben we het gehad.

We hebben onderweg nog veel feitjes gehoord van Marieke, die we ook nog willen vermelden, maar we hebben hier geen internet en geen Wifi, dus we gaan vanavond maar eens dongelen. Die feitjes type ik later nog wel.

Morgen gaan we om 2 uur ’s nachts met een bus naar Jabalpur, vanwaar we met het vliegtuig vertrekken naar Delhi. En in Delhi kunnen we weer op ‘t internet.

Tot de volgende. P.s. Nogmaals proficiat Marleen. Ik kon je niet meer bereiken.